Η «Σχεδία» στο δρόμο για το βυσσινόκηπο.

Τριμάρουμε τα πανιά μας, ερευνούμε τις επιπτώσεις που έχει η κυκλοφορία της «σχεδίας» στον άνθρωπο και στην κοινωνία, καταγράφουμε ιστορίες από την καθημερινότητα των ανθρώπων του περιοδικού στα πόστα, σκιαγραφούμε την άγνωστη ιστορία μιας εκδοτικής επανάστασης, ακούμε ραδιόφωνο με πάθος, μιλάμε με τον Μπον Τζόβι για ροκ εν ρολ και αλληλεγγύη, δοκιμάζουμε τσίγκινα σωβρακάκια για καλύτερη προστασία. Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Φεβρουαρίου 2017 (τεύχος #45).

Ανακαλύπτουμε την πικρή αλήθεια για τη ζάχαρη, κάνουμε μαύρη προπαγάνδα, εξαναγκάζουμε ανθρώπους να είναι ευγενικοί, ακούμε με προσοχή μια πωλήτρια του περιοδικού δρόμου του Καναδά να μας μιλάει για την άλλη της ζωή, χρησιμοποιούμε τη φαντασία για να εξανθρωπίσουμε το ξένο, καταρρίπτουμε μύθους για τη ζωή και τις επιθυμίες εκατομμυρίων σύρων προσφύγων που βρίσκονται στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, προσκυνούμε το Θείο τσίζμπεργκερ, αναζητούμε το νόημα πίσω από τη φαινομενική παράνοια της ζωής μέσα από ταξίδια ανακαλύψεων, διδασκόμαστε από τον Κεν Λόουτς πως η πείνα χρησιμοποιείται ως μέσο καταναγκασμού.

Γινόμαστε θαμώνες σε ένα μπαρ, παίρνοντας μαθήματα υπευθυνότητας και ζωής, μπαίνουμε στο Βατικανό για να αλλάξουμε τον κόσμο, καταργούμε κάθε έννοια εξουσίας, με σύμμαχό μας την Εκκλησία, περιγράφουμε με σκίτσα την προσφυγική τραγωδία, βρίσκουμε τη χαμένη μας βαλίτσα, ακροαζόμαστε καρδιές από πλαστικό, ακροβατούμε στο κενό, ακολουθούμε τη διαδρομή της ανθρώπινης ύπαρξης από τη γέννηση ώς το θάνατο, συμμετέχουμε σε ένα ποδοσφαιρικό καραβάνι.